Mam ucznia z opinią psychologiczno-pedagogiczną – i co dalej? Kilka dobrych rad.

Uczniowie z opiniami psychologiczno – pedagogicznymi to osoby, których z roku na rok przybywa coraz więcej w szkołach. Nauczyciele, rodzice i inni specjaliści dokładają starań, aby zapewnić wsparcie dzieciom ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się. Dzieci te uczęszczają na zajęcia korekcyjno – kompensacyjne, terapię logopedyczną, czy też psychologiczną lub inne specjalistyczne zajęcia i treningi. Ale z doświadczenia wiem, jak trudno zorganizować proces nauki uczniom, jeśli kilkoro z nich ma dysleksję lub ryzyko dysleksji. Sama w mojej klasie mam dwóch uczniów z opiniami o ryzyku dysleksji i trzech z trudnościami przetwarzania słuchowego. Z tego powodu wiem, że czasem drobne zmiany, małe dostosowanie się, niezwykle pomaga tym dzieciom na lekcjach. Dzisiaj klika wskazówek i wyjaśnień w punktach, ale w przyszłości chciałabym zaprosić nauczycieli na webinar, na którym będę mogła poszerzyć temat dzieci z opiniami.
 

  1. Uczeń z opinią ma specyficzne trudności w uczeniu się 

 Czyli dysleksję, dysgrafię, dysortografię lub dyskalkulię. Opinia to dokument w którym znajdziemy m.in:
  • dokładny opis przebiegu badania (psychologicznego i pedagogicznego),
  • stanowisko poradni (czyli wynik diagnozy),
  • zalecenia do pracy z dzieckiem (dla rodziców i dla nauczycieli)

  1. Jako nauczyciele powinniśmy szczególnie zwrócić uwagę na zalecenia do pracy.

W tej części zawsze jest napisane, jak organizować przebieg lekcji, zajęć, sprawdzianów itp. Bywa, iż uczeń z opinią, na każdej lekcji powinien siedzieć w pierwszej ławce blisko nauczyciela. Zdarza się, że dziecko powinno mieć wydłużony czas na sprawdzianie, a niekiedy powinno go pisać na komputerze!
 

  1. Jeśli uczeń posiada opinię psychologiczno-pedagogiczną

Jeśli uczeń posiada opinię o specyficznych trudnościach w uczeniu się (dysleksji, dysgrafii lub dysortografii), to my jako nauczyciele MUSIMY na swojej lekcji dostosować się do ucznia, czyli zastosować zalecenia wynikające z opinii psychologiczno – pedagogicznej. Nie czasem, nie tylko na języku polskim, czy matematyce. Powinno się to odbywać na każdej lekcji !
 

  1. Nauczycielu

Nieważne czego uczysz – czy to edukacja wczesnoszkolna, czy historia, czy wf, czy jesteś opiekunem lub wychowawcą klasy. Zapoznaj się z opiniami psychologicznymi uczniów, których uczysz, jeśli rodzic wyraził na to zgodę. Wszystkie opinie znajdują się w sekretariacie szkoły lub w innym miejscu do tego przeznaczonym. Znajdziesz je na przykład u pedagoga lub psychologa szkolnego, a czasem u dyrektora.
Przeczytaj sobie uważnie opinie swoich uczniów, zrób notatki, a w razie wątpliwości zapytaj kogoś, kto w Twojej szkole jest za to odpowiedzialny – najczęściej pedagog lub psycholog szkolny.
 

  1. Dla uczniów w opiniami wiele aspektów ma znaczenie

Mogą to być, na przykład:
  • rodzaj i wielkość czcionki na sprawdzianach,
  • możliwość pisania dłużej sprawdzianu, testu czy kartkówki,
  • możliwość napisania dłuższej wypowiedzi pisemnej na komputerze,
  • nieczytanie na głos przy całej klasie,
  • chwalenie za trud i wysiłek (dzieci z dysleksją mają bardzo niską samoocenę, wstydzą się tego) i wiele, wiele innych.

  1. Nie obawiaj się pracy z uczniami posiadającymi dysleksję 

To zazwyczaj niezwykle mądre dzieciaki. Ale stres, nieumiejętność płynnego czytania, brzydkie pismo lub drobne błędy, które popełniają sprawiają, że nie potrafią przekazać swojej wiedzy. Często boją się zapytać, powiedzieć, że czegoś nie rozumieją – chociaż w domu, razem z mamą czy tatą, włożyli ogromny wysiłek w zapamiętanie pewnej porcji materiału. Samoocena takiego dziecka balansuje na cienkiej granicy, dlatego każda pochwała, każdy drobny sukces sprawiają, że uczeń ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, wzrasta. Nie chodzi o to, aby to dziecko wyróżniać, ale o to, aby wspomagać. Niech przyjdzie odpowiedzieć ustnie na przerwie, kiedy wszyscy wyjdą, niech napisze rozprawkę lub opowiadanie w domu na komputerze, niech usiądzie w pierwszej ławce blisko Ciebie, niech wie, że jesteś jego sojusznikiem, a nie przeciwnikiem. Ciebie nauczycielu, to tak niewiele kosztuje, a uczeń z opinią, czy innym zaburzeniem poczuję ogromną ulgę oraz potwierdzenie, że daje sobie radę!
 

Wsparcie

Tych kilka rad, to początek szerokiego zagadnienia jakim są dzieci z opiniami psychologiczno – pedagogicznymi.  Gdybyście potrzebowali wsparcia w Waszej szkole, chętnie zorganizuję dla Was webinar. Zapraszam także do rozmów na żywo do naszego Centrum Terapeutycznego TER-UP w Gdyni.  Chętnie podpowiem, podzielę się wiedzą i doświadczeniem.
 

Aneta Szulc – pedagog, terapeuta pedagogiczny, nauczyciel,

                   założycielka Centrum Terapeutycznego TER-UP